ПЕСНИ + ЭСПЕРАНТО     Песни в переводе Ефима Зайдмана                                             Deziro al amikoj (давайте восклицать)                                        Bulat Okuĝava Jubilu ni sen ĝen',     F     C                           Ne atribuu ni Admiru tutan mondon,  C7    F                     Signifon al la klaĉoj, Bombastajn vortojn ne   Dm     Gm              Ĉar amo en anim' Evitu en respondoj.         A7   Dm                Najbaras kun amaĉo.   Parolu sen moder'                                          Kompreni ĉiujn ni Al ĉiuj komplimentojn,                                 Je duonvorto provu - Ja ili estas de                                                 Kaj post eraro ne Feliĉa am' momentoj.                                    Eraros vi denove.   Sopiru ni sen ĝen',                                        Do vivu ĉiam ĝoj', Kaj ploru, sed sincere,                                  Indulgo kaj ĝentilo, Aŭ kurte, au eĉ sen                                       Tiom pli, ke nia voj' - Limigo - laŭ prefere.                                    Tro kurta kaj fragila.                                                                                          Homoj tra l'mondo iras                             Vortoj de I.Sidorov, muziko de Cenborisova                   La homoj tra l'mondo iras,                            La homoj tra l'mondo iras,                   Bezonas malmulte ili:                                   Paroloj iliaj krudas                   Tornistron kaj tendon firman                        Kaj vortoj gxentilaj ofte                   Kaj kantojn kontrau rutin',                           Aperas kun moka ridet',                   Sed kanto kaj fumo deprimas,                      Sed tristan teneron kantan                   Kaj l'homoj rigardas flanken,                       Karesas l'malsekaj lipoj                   Malgaje en songxo flustras                           Kaj  kusxas tornistre versoj,                   Al iu: "Memoru min!"                                  Simile al amulet'.                     En urboj ne brilas ili                                    Rekontrolita kompaso                   Per vestoj kaj bonmanieroj,                         Apudas la vojan planon,                   Sed en la koncertaj haloj,                            Kaj estas flikita sur jako                   Liberaj de bru' kaj intrig',                            Malica lavanga spur'.                   Iliaj animoj suferas,                                     Felicxas l'homoj, konataj                   L'animoj de vagobondoj,                             Kun dolcxa sento de vojo,                   Dum sonas Bethoven-sonatoj                      Freneza hurlo de vento                   Kaj helaj kantoj de Grig.                             Kaj de matenig' purpur'.   Tre malnova kanto, facile kantebla.                                                                               KARTVELA  KANTO (Виноградную косточку�)                                                                           B.Okuĝava Vitan kernon mi en varman teron printempe enfosos     Ruĝkolore vestita belkantos por mi mia Dali, Kaj dorlotos la viton ĝis iĝos sukera vinber',                  Nigre-blanke vestita aūskultos mi ŝin kun tener' Kaj amikojn kunvokos, kaj koron por ili malŝlosos,       Kaj ĝuegos kapkline pro sxia talent' najtingali, Sed aliel por kio, amikoj, mi vivas sur ter'?                    Sed aliel por kio, amikoj, mi vivas sur ter'?    Kolektiĝu do, gastoj, kaj sentu Vin miaj parencoj,        Kaj post kiam kaŝitajn angulojn penetros aūroro  Diru rekte, l'ŝatataj, pri Via je mi opini'.                        Plu kaj plu antau mi ŝvebu pia iriza superb':  La ĉiela car' sendu pro l'pekoj al mi indulgencon,         Blanka aglo kaj blua bubalo kaj truto el oro,  Sed aliel por kio, amikoj, sur ter' vivas ni?                    Sed aliel por kio, amikoj, mi vivas sur ter'?                                            KARTVELA KANTO                                 B.Okuĝava   Vitan kernon mi en varman teron printempe enfosos       Em   Am  Kaj dorlotos la viton ĝis iĝos sukera vinber',                    D7      G       H7   Kaj amikojn kunvokos, kaj koron por ili malŝlosos,         Em    Am Sed aliel por kio, amikoj, mi vivas sur ter'?                       H7      Em Kolektiĝu do, gastoj, kaj sentu Vin miaj parencoj,            G       Am Diru rekte, l'ŝatataj, pri Via je mi opini'.                            D7      G       H7 La ĉiela car' sendu pro l'pekoj al mi indulgencon              E       Am Sed aliel por kio, amikoj, mi vivas sur ter'?                       H7      Em                     LA TEMPO SOMERA      LA TEMPO SOMERA, LA TEMPO RIKOLTA,           LA VERDAJ FOLIOJ MIN VOKAS AL VI,            REMEMOROJ APERAS PRI LA TAGOJ PASINTAJ       DUM DELFENOJ PETOLIS EN MAR' ČIRKAU NI.                                                   DENOVE SOMERO VARMIGAS LA TERON,             DENOVE TRA KAMPOJ MI VAGAS SEN CEL',         ESTIS BONE SIN SENTI BEZONATA DE IU          DUM ENIGME RIGARDIS STELPLENA ČIEL'.        Mia  unua traduko, kiun gxis nun oni kantas.                               Preĝo                      Bulat Okugxava   Dum tero ankorau turnas sin, dum helas suno kaj lun� Donu, Sinjoro, al ĉiu do, kio mankas ĝis nun. Al la timema ĉevalon, kapon al bona geni�, Al feliĉul� kapitalon � kaj ne forgesu pri mi   Dum tero ankorau turnas sin, ho, Ĉiopova Destin�, Donu al regon strebanto ĝissate frandumi ĝin. Donu ripozon al laca almenau ĝis taga fin�. Al Kain penton donacu � kaj ne forgesu mun.   Mi scias � vi ĉion povas, mi kredas je via saĝec�, Kiel soldato mortanta kredas je indulgenc�. Kiel ĉiu orelo kredas je via vort�, Samkiel ankau ni kredas dum regas ne vorto, sed fort�.   Patro nia ĉiela en diafana senfin�, Dum tero ankorau turnas sin kaj tio mirigas ĝin, Dum ĝin ankorau turnas Amo, Espero, Obstin�, Donu al ĉiu po iom � kaj ne forgesu min.   Mia Stelo   Verso de I. ANNENSKIJ, muziko de A. SUĤANOV, e-traduko de Jefim ZAJDMAN   Inter la astroj de l'ĉiela sin' Mi unu stelon ĉiam okulumas, Kaj ne malpli ol se mi amus ĝin, Sed ĉar aliaj ne por mi nur lumas. (2-foje) Kaj ne sopire ĝemas mia kor', Min helpas ĝia fora palpebrumo, Ne nure pro la lumo kaj kolor', Sed ĉar kun ĝi feliĉus eĉ sen lumo. (2-foje) Inter la astroj de l'ĉiela sin' Mi unu stelon ĉiam okulumas' Kaj ne malpli ol se mi amus ĝin, Sed ĉar aliaj ne por mi nur lumas. (2-foje)       Stepo   Vintre en la step� Ĉie neĝ� sen lim� Iĝis la koĉer� De la frost� viktim�   Kaj el lia buŝ� Antaǔ lia mort� Al la kamarad� Celas jena vort�   Pri mi estu nur Ĉe vi bon� memor� Entombigu min En ĉi stepa for�   Al gepatroj jen Estu mia send� Kun la ĉevalpar� Ankaǔ kompliment�   Adiaǔ on al Mia karedzin� Jen la edza ring� Al ŝi donu ĝin   Kaj sciigu ŝin Ke laǔ mia diz� Iĝu ŝi edzin� Al alia vir�   Ke frostmortis mi Kaj ne vivas jam Tombon ja kun mi Falis ŝia am�       Kanto de l�amikoj   Estas plej belega en la mondo Vivo de eterna vagabondo Por amikoj fremdas la malĝojoj Kaj al ili karas ĉiuj vojoj! (2)     Nin renkontas gaje ĉiuj domoj Bonhumoron portas ni al homoj Logas nin palacoj de la tero Sed superas ilin la libero!  (2)   Flortapiŝon kovras la nebuloj Muroj estas pinij-grandeguloj La ĉielo estas la tegmento Ni amikas kun la gaja sento!  (2)       Vi min konfuzigis   Mi ekvidis vin en lundo Kaj ekĝois ĝis profunde Sed okazis en ĉi-foj� � Preterkuŝis via voj�   Rf: Vi ja min konfuzigis Vi ja trompis min Kaj mi, ja knabo juna Freneziĝis en la fin�   Poste vi promesis marde Kisi min centfoje arde Kuris mi al via kort� Sed ŝlosita estis pord�   Plu al vi ne estis kredo Vi min vokis en merkredo Sed forgesis pri promen� � Mi atendis ĝis maten�   De la ĵaǔdo ĝis sabato Same estis mi trompata, Kaj dimanĉe � jen konfuz� � Vi respondis per rifuz� !       Estu ĉiam la suno   Suno la hel� De la ĉiel � Jen la pentraĵo de knabo Pentris li mem Eta ĝojul� Skribis li mem En angul�   Rf: Estu ĉiam la suno Estu ĉiam ĉielo Estu ĉiam patrino Estu ĉiam mi mem   Kara amik� Bona amik� Tiel ni volas la pacon En ĉiu hor� Kun la fervor� Firme ripetas la kor�   Foru alarm� Bruo de arm� Kiu timigas la homojn Kronu nin nur Varma lazur� Diru ni pri la futur�   Kontraǔ perfid� Kontraǔ milit� Por niaj knaboj ekstaru Suno kaj bon� Por ĉiu dom� Tiel ordonas la hom�     ПОДМОСКОВНЫЕ ВЕЧЕРА Стихи М.Матусовского, музыка В.Соловьева-Седого Не слышны в саду даже шорохи. Все здесь замерло до утра. Если б знали вы, как мне дороги Подмосковные вечера. Речка движется и не движется, Вся из лунного серебра. Песня слышится и не слышится В эти тихие вечера. Что ж ты, милая, смотришь искоса, Низко голову наклоня? Трудно высказать и не высказать Все, что на сердце у меня. А рассвет уже все заметнее. Так, пожалуйста, будь добра, Не забудь и ты эти летние Подмосковные вечера. APUDMOSKVAJ VESPEROJ traduko de K. Gusev Ne audighas ech flustro en obskur', Chio dormas nun tie chi. Kiel shatas ja, se vi scius nur, Apudmoskvajn vesperojn mi. Iom plaudas flu' kaj ne plaudas plu, Plenas de arghent' la river'. Kanton audas mi kaj ne audas plu En mallauto de la vesper'. Kial, kara, vi kapon klinas pli Kaj rigardas nun ruze min? Chu esprimas mi, ne esprimas mi, Kio ardas en la anim'? Kaj alvenas jam la matena hor', Brilas rugha jam lunlini'... Tenu en memor', tenu en la kor' Apudmoskvajn vesperojn ni. НАДЕЖДА слова Н.Добронравова, музыка А.Пахмутовой   Светит незнакомая звезда, Снова мы оторваны от дома, Снова между нами - города, Взлетные огни аэродрома. Здесь у нас туманы и дожди, Здесь у нас холодные рассветы, Здесь на неизведанном пути Ждут замысловатые сюжеты.   Припев: Надежда - мой компас земной, А удача - награда за смелость. А песни... довольно одной, Чтоб только о доме в ней пелось. Ты поверь, что здесь, издалека, Многое теряется из виду. Тают грозовые облака, Кажутся нелепыми обиды. Надо только выучиться ждать, Надо быть спокойным и упрямым, Чтоб порой от жизни получать Радости скупые телеграммы... Припев. И забыть по-прежнему нельзя Все, что мы когда-то не допели, Милые усталые глаза, Синие московские метели... Снова между нами города, Жизнь нас разлучает, как и прежде. В небе незнакомая звезда Светит, словно памятник надежде. Припев. ESPERO tradukis V.Arolovich Lumas al ni nekonata stel'. ree inter ni - meridianoj. Ree flagras urboj en malhel', bruas dum la start' aeroplanoj. Tie chi malvarmas la auror', tie chi pluvegas dum diurnoj, tie chi la zorgoj de labor' pasos tra komplikaj vivoturnoj. Refreno: Espero - fidinda gvidant' sur la voj' de kuragh' al sukceso, kaj sola sufichas la kant' - pri l' hejmo, pri am' kaj kareso. Kredu, ke chi tie en la for' multo jam transiras al legendoj, maldensighas nuboj de dolor', shajnas bagateloj la ofendoj. Gravas nur la fid' al perspektiv', gravas pacienca obstinigho, por ricevi iam en la viv' kurtajn telegramojn de felicho. Refreno. Kaj ghis nun ne perdas la memor' kantojn, ne finitajn en pasinto, la okulojn, plenajn de angor', bluan neghon de la moskva vintro. Ree flagras urboj en malhel', ree nin disigas la afero. Stelo nekonata en chiel' lumas kiel signo de l' espero. Refreno.   Mia Amatin� Jurij Vizbor, traduko de Ludmila Novikova       Em Post la renkontoj disiĝon, ve, sendas destin�,    G                 D7                    G Ploras mallaŭte la rojo sub branĉoj de l�pin�,   H7                                       C E7 Karboj de l� fajro kovriĝis per cindra arĝent�,   Am               H7          Em Ĉio finiĝis, jam la adiaŭa moment�. Refreno:        Em     Am    D7          G       Mia amatin�, la sunet� arbara,        Em      Am  H7            Em       Kie ree nin viv� kunigos, kara. Tendoj kunmetis flugilojn kun morna humil�, Kaj jen etendis flugilojn la aviadil�, Jen retiriĝas ŝtuparo de l� porda lini�, Vere abismo por longe disigis jam nin. Refreno Nek rememoroj, nek vortoj konsolas plu min, Revas mi nur pri la rojo sub branĉoj de l� pin�, Kie en gutoj sukcenaj rebrilas la flam� Kaj ĉe la fajro, imagu, atendas min jam�. Refreno       Mia amatin�, la sunet� arbara,       Kie ree nin viv� kunigos, kara. Apudmoskvaj Vesperoj   Konata rusa kanto. Vortoj de M. Matusovskij, muziko de V. Solovjov-Sedoj, tradukis K. Gusev.   Am        Dm         E7     Am Ne aŭdiĝas eĉ flustro en obskur'   C          G7      C Ĉio dormas nun tie ĉi   H7E7  Am               Dm Ki-el ŝatas ja, se vi scius nur,       Am          E7     Am Apudmoskvajn vesperojn mi. (2-foje) Iom plaŭdas flu' kaj ne plaŭdas plu, Plenas de arĝent' la river'. Kanton aŭdas mi kaj ne aŭdas plu En mallaŭto de la vesper'. (2-foje) Kial, kara, vi kapon klinas pli Kaj rigardas nun ruze min? Ĉu esprimas mi, ne esprimas mi, Kio ardas en la anim'? (2-foje) Kaj alvenas jam la matena hor', Brilas ruĝa jam lunlini'... Tenu en memor', tenu en la kor' Apudmoskvajn vesperojn ni. (2-foje) Ĵomart Amzeev Adiau Vortoj kaj muziko de Ĵomart Amzeev Adiau amik., adiau Jam temp. por disiĝi venas Por longa memoro vian Donacu al mi manpremon. Donacu ankorau kanton Memoru mi voĉon vian Rigardu okulojn antau Mi diros al vi, mi diros al vi: Adiau! Donacu vi ankau por vojo La varman rideton vian Kaj kisu vi min lastfoje Adiau amik., adiau. Tre zorge mi ĉion prenos Kaj metos en koron mian Jam temp. por disiĝi venis Adiau amik., adiau amik., Adiau!   Amu min Vortoj: Mikaelo Bronŝtein Muziko: Ĵomart Amzeev Mi ne kuraĝas tiom peki Pli bobon de l.destino peti Ĉar multon jam donacis ĝi Mia destin kaprica damo, Mi vin ne trompis en iamo Do amu min, dum vivas mi Dum restas forto en la brako Por levi glason da konjako En mia bona kompani., - Al vi vojaĝas mi pilgrime, Al vi mi preĝas proze, rime, - Do, amu min, dum vivas mi. Rf: Do amu min, dum vivas mi La ĝuo de kantad. senzorga finiĝos morgau au post morgau Kvazau fantoma iluzi. Al mia voĉo sur kasede vi gapos pigre kaj oscede, Do, amu min, dum vivas mi. Ah, mia sinjorin. aminda Kunigis nin okazo blinda Ĉu la komprenon donos Di. Ke foje flugos ni fantome Sen eblo kuni korpe, home ?! Do, amu min, dum vivas mi. Ĉu nur ĉagreno ironia, Au pura am. en iro nia . Kion en viv. mi volus pli ? Ke dauru plu la samaj strioj De festoj miaj, plagoj miaj . Do, amu min, dum vivas mi !   Letero Vortoj kaj muziko de Ĵomart Amzeev Saluton, mia amikin.! Saluton, kara! Denove mi ne vidis vin, Monaton kvaran. Sed multajn tagojn havas mi Kaj noktajn horojn Por rememori vin, por rememori. Ĉu vi memoras kiel lun. nin akompanis..? De lignofajro al mallum. Fajreroj falis Kaj tiam ŝajnis: en la mond. Nur ni ekzistas, Ĉe lignofajra rond. kaj luno trista. Dum longa vintro verkos mi por vi leterojn Kaj skribos mi verŝajne Multajn pri somero. Kaj kiam foje tenos mi Leteron vian Mi kvazau audas vin Amiko mia. Saluton, mia amikin. Respondu nepre Saluton, mia amikin. Ĝis la somero.     Mi sopiras       Vortoj kaj muziko de     Ĵomart kaj Nataŝa   Mi sopiras kiam vi forestas Mi malbonas kiam vi apudas Ie restis niaj gajaj festoj Kiel hela kaj foira budo.   Rf- I :  Ĉu rimarkis vi ke malaperis Niaj sentoj nur kutimoj restis. Nur malnovaj kantoj en kajrero, Nur leteroj varmaj kaj modestaj     Ni atingis multajn gravajn aĵojn   Ĉu memoras ni por kiu celo?   Ni atingis altan vivetaĝon,   Sed ne hejmon havas ni - hotelon.   Vi silentas, vi senvorta estas. Nur rideto la vizaĝon ludas. Ĉu sopiras vi se mi forestas? Ĉu malbona,s kiam mi apudas?   Rf- I :      Vi kaj mi Vortoj kaj muziko de Ĵomart Amzeev Vi kaj mi, ni ambau estas strangaj iomete. Volus ni renkonti festojn en voja malkvieto. Volus ni trakanti kantojn en la lingvoj ĉiuj. Kaj ankorau volus ankau auskulti la aliajn. Rf: Volus vidi ni amikojn dum la tuta jaro. Estu vivo tre komplika sed ne tre amara. Volus vidi tutan mondon kaj vojaĝi ĉiam. Trovi volus ni respondojn al demandojn niaj. Ni ne ĉiam estos junaj Kaj mi volus ankau estu ni por longe kune vi kaj mi, ni ambau. Rf:   Vi telefonis Vortoj kaj muziko de Ĵomart Amzeev Vi telefonis kaj silentis longe. Mi sciis ĝuste telefonis vi. Kaj mi atendis en la nokta mondo konatan voĉon el pasintjuli. Rf . I: Sed vi silentis kaj mi trovis vortojn, kiujn komprenis kaj atendis vi. Vi diris nur: .Mi plu ne havas fortojn. Kaj mi respondis: .Baldau venos mi.. Apudas vi, mi audas vian spiron. Sed kion fari estas inter ni longa linio de tripunkt. sopira kaj de eraroj de ofendlini.. Rf . II: Auskultas nin eĉ nokto tre atente kaj volus helpi telefonistin.. Vi diris simple: .Ĉiam vin atendas.. Kaj mi respondis: .Baldau, amatin...     Via nomo Vortoj kaj muziko de Ĵomart Amzeev Vian nomon mi ripetas ofte. Ĝi en dormo venas ĉiunokte. Ĝi mallaute, tre mallaute sonas, sed mi audas ja mi vin bezonas Rf- I : Nomo via, nomo via Vokas malproksimen. Nomo krias, nomo krias frape al nimo. Kaj memoras, kaj memoras Mi someron kiam kvazau kanto sonis nomo via. Vian nomon flustras mi espere ke resonos ĝi per la letero. Mi rektontos vin, mi tion scias. Kvazau kanto sonos nomo via! Rf- I :   Vortoj kaj muziko de Ĵomart Amzeev Finiĝis laboro kaj estas vespero Necesas jam hejmen iri Sed mi hodiaŭ promeni preferas Delonge mi tion deziris. Por tempo nelonga problemojn forgesi, sidante sur benko sole. Kaj ne rapidi ien sukcesi iri kien mi volas. Vagadi sencele ĝis nokta mallumo. Agordi animon minore. Kaj foliumi kiel albumon foliojn de mia memoro. Kaj mian doloron ne povos kuraci eĉ tia ĉarma vespero. Mi scias, mi scias, animtrankvilecon mi trovos somere, somere. Mi morgaŭ revenos al miaj problemoj, sed dume mi estas libera. Nerapidante duope promenas mi kaj mia espero.     Ĵomart kaj Nataŝa - Telefono Boris KOLKER Mi vekiĝas pro akra son', Tintas en la nokt' telefon', Telefon' ekstazas kio do okazas, Kial ĝi tintadas: din-din-don? Milda voĉo diras: "Pardon!" Mi kontaktas vin sen rezon' Simple mi enuas, Do, mi rendevuas kun vi Pere de telefon'. Al la nekonata person' Mi respondas kun la admon' La mateno venas kaj mi ne komprenas, Kial mi insistas pri admon'. Se al mi okazas malbon', Tuj mi iras al telefon' Sonas voĉo kara Sonas voĉo klara Tristi ne plu estas bezon'. (2x)